Corona doet wat met je... #knipoog
Al meer dan een jaar leven we in een tijd waarin bijna alles stil staat. Ze noemen het een Corona pandemie. Alles zit op slot. Op zich treur ik er niet om, in de zin dat ik mensen hoor die last hebben van depressies. Ik vermaak me altijd, ik verzin wel iets en als ik echt niets anders heb, is er altijd nog het schrijven van een boek. Ik kan niet voor een ander oordelen maar wat maakt een depressie de Corona tijd leuker om door te komen? Nee, juist niet. Daarom, niet doen dus. Maak er iets van, het glas is altijd half vol en nooit leeg.
Geen depressie of sip gedrag dus bij mij maar natuurlijk wel gemis. Gemis van mooie momenten. Spontaan vooral. De foto van dit artikel vangt eigenlijk alles in 1 beeld. Mijn gemis van wedstrijden en races, van het slenteren langs het circuit en in de paddock, de spanning bij een triatlon wedstrijd, mensen bijstaan.. mentaal, met een paraplu tegen de zon, tegen de kou of gewoon omdat het zo hoort op een grid.
Met enige weemoed heb ik terug gekeken naar wat oude foto's. Was het maar weer zover... toch ben ik opgelucht, want volgend weekend start het wedstrijdseizoen van de MotoGP en de Formule 1. Hopelijk volgt de triathlon snel erna en fingers crossed voor de TT van Assen en de World Superbikes die van april naar juli zijn verzet (in Assen). Het hotel is geboekt, nu maar hopen dat ik dan ook daadwerkelijk van de partij mag en kan zijn. Dat op zich is al een feestje, tel daarbij op dat dat weekend de vakantie begint. Hoe kan dat beter als op mijn tweede thuisbasis Circuit Assen?!
Heerlijk weer de paddock-familie ontmoeten, geen handen, geen kussen maar wel olie, rubber, herrie. Zalig!